Na 9 uur en 43 minuten vliegen kwamen we aan in Salt Lake City. Vanuit de lucht kan je het meer zien waar de stad naar vernoemd is:
Nadat we zijn ingecheckt hebben we een rondje door het centrum gelopen. Flink wennen aan de hitte hier; dik 30 graden en er is weinig schaduw te vinden. Salt Lake City staat bekend om de vele mormonen, officieel bekend als Heiligen der Laatste Dagen. The Beehive House uit 1854 was het huis van een van de eerste leiders van de kerk:
Het hoofdkwartier van de LDS-kerk:
De granieten Salt Lake Temple, in 40 jaar gebouwd, tussen 1853 en 1893:
Achter de temple staat de Tabernacle, met een pijporgel met meer dan 700 pijpen:
De Assembly Hall, in Victoriaanse stijl:
In het visitors center staat een metershoog beeld van Jezus. Er hingen ook allemaal schilderijen met bijbelse afbeeldingen, maar dat werd allemaal wat teveel. Even op de knieën voor een foto kon nog net:
Naast al het kerkgeweld is er ook tijd voor vermaak. Midden in het centrum is een straat afgezet waar een 300 meter lange glijbaan is neergelegd:
De parkjes rond Temple Square zijn wel mooi aangelegd:
De Utah State Capitol, bovenop een heuvel. Iets te ver lopen voor de eerste dag, maar misschien dat we daar later nog naartoe gaan:
Eagle Gate Monument, met een 2000 kilo zware bronzen adelaar erbovenop:
Bij het hotel nog een foto vanuit de lucht gemaakt. Het is wel mooi om vanuit de stad de bergen op de achtergrond te zien liggen. Ik had gedacht dat SLC groter zou zijn, maar er wonen ongeveer 190.000 inwoners:
Vanochtend vroeg wakker, maar dat kwam goed uit. We zijn rond 07:30 naar Great Salt Lake State Park gegaan, een parkje op een half uurtje rijden van SLC:
Wel aardig om te zien, maar enorm klein. Dat "Great" in de naam slaat duidelijk alleen maar op het meer:
Gelukkig was het park slechts een tussenstop op weg naar de Bonneville Salt Flats International Speedway, waar deze week de jaarlijkse Speed Week wordt gehouden:
In 1940 was de zoutlaag hier nog een meter dik. In 2014 en 2015 was daar nog maar 5 centimeter van over, waardoor de races werden gecanceld. Gelukkig kon het dit jaar weer gewoon door gaan:
Er zijn verschillende categorieën waarvoor je een snelheidsrecord kan proberen te zetten. Drag-racers:
Oude Hot Rods, die slechts een paar centimeter boven de zoutlaag staan:
Of op een motor. Wat opviel was dat het vooral oude mannen zijn die eraan meedoen. De gemiddelde leeftijd leek 50+ te zijn...
De snelste "auto" dit jaar zou de Turbinator II moeten zijn. Met het vorige model hebben ze een topsnelheid van 732km/uur bereikt. Vorig jaar kregen ze met dit model een klapband toen ze 640 reden:
Maar dit jaar zijn ze terug, met een nieuwe paintjob door Ryan van Counts Kustoms:
De coureur ziet eruit als een astronaut. Lekker zweten in zo'n pak, bij 38 graden:
Op een gegeven moment waren ze klaar om te starten, maar toen bleek er ergens een contact te blijven hangen. Dus moest de auto open en werd alles bijna een uur uitgesteld...
Maar uiteindelijk hebben ze een testrun kunnen maken:, met een bescheiden 576 km/uur:
Een overzichtsfoto van de start:
En een filmpje van een van de racers:
Vanochtend zijn we naar 'This Is the Place Heritage Park' gegaan. Op deze plek zag Brigham Young op 24 juli 1847 voor het eerst de Salt Lake Valley waar de mormonen zich zouden vestigen.
Het parkje staat vol met beelden en er is een klein museum:
En natuurlijk een groot monument ter ere van deze 'historische' plek:
's middags zijn we naar Utah Olympic Park gegaan. Hier werden de Olympische Winterspelen van 2002 gehouden. Naast de ingang waren ze aan het oefenen op een schans, met een zwembad eronder:
In het park kon je een bustour doen, waarmee je bovenop de berg naar de start van de bobsleebaan ging. Voor $75 kon je een rit met een bobslee maken, maar ze hadden een stroomstoring waardoor alles stil lag:
De skischans van 120 meter lengte, op een hoogte van 2500 meter:
Een overzichtsfoto van Olympic Park, vanaf de weg ernaartoe:
Vandaag zijn we van Salt Lake City naar Moab gereden. Een rit van zo'n 400 kilometer. Onderweg kwamen we langs een paar grote Mormoonse tempels. De Jordan River Temple:
En de Provo Utah Temple:
Daarna was het een lang stuk rijden over Highway 70. Onderweg waren er verschillende uitzichtpunten waar je kon stoppen:
De weg slingert tussen bergen en rotsen door. Op een stuk van 177 kilometer lang is geen benzinestations te vinden...
Over de rand van de afgrond...
De San Rafael Swell:
... en een eenzame boom:
Rond een uur of vier kwamen we bij het hotel in Moab aan. Eerst maar eens het zwembad in gedoken...
En toen in het dorpje wat gaan eten:
Vanochtend zijn we vroeg vertrokken om de parken rondom Moab te bezoeken. Als eerste zijn we richting Canyonlands gereden. Het is nog mooi rustig op de weg:
Het mooiste viewpoint in Canyonlands is Mesa Arch, maar de rest van het park is ook de moeite waard:
Er lopen overal kleine grondeekhoorns rond:
Mesa Arch staat aan de rand van een afgrond:
Mesa Arch:
Op weg terug zijn we nog een paar keer gestopt om wat foto's te maken. Soms is het maar goed dat je niet weet langs wat voor afgronden je rijdt:
Monitor Butte:
Onze auto, een Nissan Rogue, op een bijna lege parkeerplaats:
Green River Overlook in Canyonlands:
En het uitzicht bij Grand View Point:
Dead Horse Point is een State Park dat vlak naast Canyonlands ligt. Het is vooral bekend vanwege het mooie uitzicht op de rivier eronder:
Een huisje langs de kant van de weg:
's middags zijn we naar Arches National Park gegaan. Helaas is een deel van het park afgesloten, dus sommige arches kun je alleen van een afstand zien:
Park Avenue trail:
La Sal Mountains Viewpoint:
De Balanced Rock: een 40 meter hoge steenformatie. Het bovenste rotsblok is zo groot als 3 autobussen:
En de bekendste arch: Delicate Arch, waar je in een uur naartoe kan wandelen. Wij hebben echter gekozen voor het viewpont onderaan de berg. Midden op de dag bij 35 graden een berg op klimmen... Mwah, het is wel vakantie....
Vanochtend zijn we rond half acht bij het hotel vertrokken. We zijn via Scenic Byway 128 naar Glenwood Springs gereden. De weg gaat voor een groot deel langs de Colorado River:
Halverwege hebben we een uitstapje gemaakt naar Colorado National Monument:
Het park is een National Monument sinds 1911. De eerst park ranger verdiende 1 dollar per maand om de boel te onderhouden en paden aan te leggen...
Je kunt met de auto de 23 mijl lange Rim Rock Drive volgen, waarbij je langs verschillende uitzichtpunten komt:
Cold Shivers Point overlook:
Rond een uur of twee kwamen we aan in Glenwood Springs. Dit dorp staat bekend om de hot springs. We slapen in de Glenwood Hot Springs Lodge, dat bij het zwembad hoort. Het grote bad bevat 4 miljoen liter water en is daarmee de grootste hot spring ter wereld:
Het water in het grote zwembad is 32 graden. Daarnaast is er nog een kleiner bad waar het water 40 graden is. We hebben er mooi een middagje liggen dobberen...
's avonds nog even in het dorpje gaan kijken, maar daar was weinig te beleven omdat de hele hoofdstraat open lag.
Over vier dagen is er in de VS een totale zonsverduistering zichtbaar. Ze hebben het er inmiddels overal over. Als het meezit kunnen wij die straks onderweg vanaf Denver ook zien!
Vandaag bijna 500m kilometer naar Denver gereden. Eerst een korte stop bij de Outlets at Silverthorne, met alvast wat bergen op de achtergrond:
We zijn een groot stuk door Rocky Mountains National Park gereden:
Een meertje bij de Millner Pass:
De Trail Ridge Road komt tot een hoogte van 3713 meter en is daarmee de hoogste geasfalteerde weg van de USA:
Lava Cliffs Overlook:
Wapiti, of Elk, zoals ze ze hier noemen, een ondersoort van het Europese Edelhert:
Op weg naar beneden zijn we langs Estes Park gereden. Hier staat The Stanley Hotel, dat als inspiratie voor Stephen King’s The Shining diende:
Daarna zijn we nog naar de Celestial Tea Factory in Boulder gegaan voor een tour door de fabriek:
En uiteindelijk waren we toen pas tegen zessen bij het hotel. Gelukkig zit er een Red Robin Gourmet Burgers op loopafstand:
Terwijl we in de file bij Denver stonden zagen we deze langs de weg; veel gebouwen hier worden gewoon van hout gemaakt:
Vandaag hebben we het maar eens rustig aan gedaan. 's ochtends naar een mall in de buurt. Beetje rondkijken wat er hier te koop is. Colorado Raspberry Jalapeno Jam, vreemde combinatie:
Bij Footlocker hadden ze een lading verschillende Nike Air More Uptempo's staan. De roze linksonder hebben we in april nog in Japan gezien voor 300 euro. Hier stonden ze nog gewoon voor 120 euro:
's avonds zijn we naar Jeff & Larry's Backyard BBQ gegaan. Een muziek en comedyshow in het Fiddler's Green Amphitheatre:
Het voorprogamma is van de 70's rockband Foghat:
Daarna 45 minuten Jeff Foxworthy:
En ongeveer dezelfde tijd voor Larry The Cable Guy:
Rond 22:00 was het comedydeel afgelopen en ging het nog een uurtje verder met muziek, maar toen hebben we het voor gezien gehouden...
Vandaag zijn we naar het centrum van Denver gegaan. Eerst naar een parkje om een foto van de skyline te maken:
Toen naar het Colorado State Capitol gebouw. Het is gebouwd in 1894 en 55 meter hoog. Normaal gesproken kan je ook naar binnen, maar op zondag is het gesloten:
In de binnenstad van Denver zijn veel muurschilderingen te vinden:
Bij het Convention Center staat een 13 meter hoog standbeeld van een beer: “I See What You Mean":
Het standbeeld had eigenlijk in de kleuren van Colorado moeten zijn, maar de kunstenaar kreeg een mislukte print, waarop de beer blauw was terug en besloot dat dat er mooier uit zag:
Union Station, gebouwd in 1914, het centrale station van Denver:
Binnen in het station zitten verschillende restaurants en op de bovenste verdieping zit een hotel, waarbij je zo vanuit je kamer in de hal van het station staat:
Denver Millennium Bridge, die het centrum met Riverfront Park verbindt:
Morgen vertrekken we naar Rapid City. Onderweg hopen we de eclipse te kunnen zien. Volgens de laatste voorspellingen zou er geen bewolking moeten zijn:
Gisteren tot 's avonds laat de wolkverwachting zitten checken en vanochtend om 06:00 weggereden uit Denver richting Glendo Wyoming. Er waren duidelijk meer mensen in Colorado die hetzelfde idee hadden: sinds afgelopen donderdag zijn er 200.000 extra auto's Wyoming ingekomen...
Na een rit met twee uur extra file-vertraging kwamen we rond 11:00 aan bij Glendo. We wisten zelfs nog een paar eclipsebrillen te scoren bij de benzinepomp, terwijl ze de afgelopen week overal waar we erom vroegen uitverkocht waren:
We wilden eerst ergens op een vliegbasis gaan staan, maar toen iedereen langs de snelweg stopte besloten we dat ook maar te doen. Heel mooi om te zien dat het steeds iets donkerder werd en de temperatuur langzaam iets omlaag ging:
Rond 11:25:
Deze man was er waarschijnlijk al een paar jaar klaar voor:
Zelfs tijdens de volledige verduistering was er nog wel iets licht te zien:
Maar het was echt een magisch moment om mee te maken. Het moment dat de maan helemaal voor de zon zit en je de corona kunt zien. Wow! Al is het eigenlijk niet in een plaatje te vatten, een eigen foto van de eclipse:
Van Glendo naar Rapid City hebben we nog eens twee uur extra file gereden. Tussendoor zijn we nog even gaan kijken bij The Mammoth Site:
Ze hebben hier in 1974 botten van een mammoet gevonden en zijn toen verder gaan graven:
Tot op heden hebben ze er 61 mammoetfossielen ontdekt. Een Nederlander heeft een replica van een babymammoet gemaakt:
Rond een uur of vijf kwamen we eindelijk aan in Rapid City, South Dakota. Wel een mooi landschap hier, met overal koeien en grasland:
Vanochtend zijn we naar de Chapel in The Hills gegaan. Dit kerkje is gebouwd in 1969 en is een exacte kopie van een kerk in Noorwegen:
De kerk is helemaal van hout gemaakt:
In het bos eromheen waren eekhoorns bezig om dennenappels uit bomen te halen. Een paar keer per minuut kwam er een naar beneden vallen...
Achter de kerk was een paadje door het bos. Het prayer pad:
De enigen die er rondliepen waren een paar wilde kalkoenen:
Van de Chapel zijn we naar Mt. Rushmore gereden:
De uitgehouwen gezichten van Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln zijn 18 meter hoog:
Ze zijn 12 jaar bezig geweest om de 4 beelden te maken...
Een paar kilometer verderop wordt nog een beeld uitgehakt: het Crazy Horse Memorial, ter ere van opperhoofd Crazy Horse.
Het beeld moet uiteindelijk 195 meter lang en 172 meter hoog worden. Wanneer het klaar is weet niemand, maar dat zal nog wel 100 jaar duren:
Ze zijn als sinds 1948 bezig en het hoofd is pas sinds 1998 klaar:
Ze hebben een visitors center met een film over de bouw van het beeld en een verzameling van Indiaanse objecten:
Een bergmarmot:
Van Crazy Horse zijn we via Black Hills Forest naar Custer State Park gereden. Sylvan Lake ligt vlakbij de ingang:
In het park kon je een wildlife loop doen. Er zouden wilde bisons rondlopen. We hebben er welgeteld 1 gezien. Helaas was hij bang voor de camera...
De Needles Eye Tunnel, waar je met de auto nog redelijk makkelijk doorheen komt, maar er rijden ook touringcars die links en rechts maar een paar centimeter over hebben:
Een wilde ezel. Die vreemd genoeg door toeristen werden gevoerd. Overal bordjes dat je ze niks moet geven, maar uiteraard hebben die Amerikanen daar lak aan: koekjes, chips, alles om maar een ezel te kunnen lokken... Kansloos volk.
In het park hebben we verder nog wat herten gezien...
... en daar bleef het verder mee, qua wildlife.
's avonds maar eens naar de Fuddruckers gegaan:
Daarna nog even door de uitgestorven Mall gelopen. Het lijkt erop dat die niet heel lang meer zal bestaan. In bijna elke winkel waar we binnenliepen waren we de enige klanten. De sokken hielpen niet echt mee:
Vandaag alweer de laatste dag in Rapid City. Vanochtend zijn we naar Badlands National Park gereden. Het ligt op een kilometer of 100 van het hotel:
Het is een nationaal park sinds 1929.
Op een van de bergen zat een groepje Bighorn Sheep. Ze hadden GPS-trackers om hun nek:
Het hele park stikt van de prairiehondjes, al zijn het er minder dan voorheen schijnt het: er is een pestgolf geweest en er wordt gewaarschuwd dat je er niet bij in de buurt moet komen.
Op een open vlakte kwam er opeens een coyote aangesjokt. Hij keek wat om zich heen en draaide zicht toen toch maar weer om...
Zonnebloempjes, langs de kant van de weg:
En mooie bergen, in Badlands:
Overal in South Dakota staan bordjes van Wall Drug langs de weg. De eerste al op een paar honderd kilometer van Rapid City. Nieuwsgierig geworden, dus toch maar eens gaan kijken:
Het is een gigantische winkel, of eigenlijk een aan elkaar geknoopt stelsel van winkels en restaurantjes, met de meest vage dingen te koop. Leuk om een keer te zien, maar verder?
Het postkantoortje in Wall:
's middags zijn we naar de Minuteman Missile National Historic Site gegaan. In South Dakota waren in de jaren 60 vijftien launch control centers, die samen 150 intercontinentale raketten konden besturen. Bij Launch Facility Delta-09 kon je een raketsilo bekijken. De raket die erin stond kon 10.000 kilometer afleggen in minder dan 30 minuten:
Delta-09 is sinds 1993 niet meer actief.
Bij de Launch Control Facility Delta-01 kon je naar beneden in de kelder om te zien hoe launchcontrol was ingericht.
Hier was altijd twee man personeel aanwezig om meteen te kunnen reageren als er een aanval vanuit de USSR zou komen, maar de raketten dienden vooral om de USSR af te schrikken. Mocht het tot een aanval komen, dan zou de VS ze alleen ter vergelding kunnen gebruiken.
Het kamertje van de directeur:
's avonds zijn we nog even door het centrum gereden. Kort wezen kijken bij Art Alley:
En een ijsje bij de Stone Cold Creamery om 't af te sluiten:
Vandaag een ritje van 300 kilometer naar Ucross, met een paar stops onderweg. De eerste was in Sturgis. Hier wordt in de tweede week van augustus een van de grootste motorevenementen ter wereld gehouden.
Het dorpje heette oorspronkelijk Scooptown, maar is later hernoemd naar een generaal uit de burgeroorlog.
We zijn er naar het Motorcycle Museum gegaan:
Een klein museumpje met twee verdiepingen, maar wel helemaal vol met motoren. Een uit eind jaren '70:
Een witte Harley, met 24-karaats goede afgewerkt:
De Assalt Weapon, waarmee ze op de Salt Flats van Bonneville een snelheidsrecord hebben verbroken:
Een van de eerste Harley Davidson motoren:
En een compleet chromen Harley Davison, uit 1958:
Van Sturgis zijn we naar Deadwood gereden. Dit dorpje is ontstaan tijdens de gold rush rond 1870. Het Adams House, uit 1892 is nu een museum:
Bovenop een berg ligt de Mt. Moriah Cemetery, waar Wild Bill Hickok ligt begraven. Hij werd in z'n rug geschoten tijdens een potje poker. Z'n hand op dat moment: twee paren, Azen en Achten... De dead man's hand:
Naast Wild Bill ligt Calamity Jane, die haar bijnaam kreeg tijdens een van de vele gevechten met indianen.
In Deadwood stonden door het hele dorp heen oude auto's tentoongesteld. Deze stond voor een huis geparkeerd:
Om in de cowboysferen te blijven zijn we naar het Crook County Museum in Sundance gegaan. Harry Alonzo Longabaugh, beter bekend als de Sundance Kid heeft hier zijn eerste paard gestolen, vandaar zijn bijnaam:
In het museum hebben ze allerlei objecten uit de cowboytje verzameld....
De inboedel van een oude ranch. Aan de pokertafel zou Al Capone ooit gespeeld hebben:
Een Jackelope; een mythisch beest in de Noord-Amerikaanse folklore; het hoofd van een jackrabbit met het gewei van een antelope:
's middags zijn we bij Devils Tower National Monument geweest:
De rots is 256 meter hoog en bekend van Close Encounters of The Third Kind:
Hij wordt jaarlijks door 400.000 mensen beklommen...
Rond half vier kwamen we aan in Ucross. Population: 25...
In dit kleine dorpje slapen we twee nachten op een ranch:
Lekker rustig, maar 's avonds kwam er nog wel een touringcar met extra toeristen aan. Goede kampvuurvulling:
Vandaag een dagje rustig aan gedaan op de ranch.
Alle anders bezoekers waren weg, dus her was heerlijk stil de hele dag...
Je kunt hier paardrijden...
Of varen op het meertje met een waterfiets...
Of, zoals wij gedaan hebben, lekker chillen aan het zwembad:
's middags zijn we nog even naar Buffalo gereden, het eerst dorp met winkels, een half uur verderop.
De lobby van het Historic Occidental Hotel:
De terugweg hebben we met 30 km/uur gedaan. Een beetje uit het raam kijkend naar het landschap:
en de beesten die er rondliepen. Om de paar honderd meter stonden er herten in het weiland...
En er was een nest van een visarend, waarbij er een behoorlijk begon te krijsen toen we ernaast stopten om een foto te maken:
Van de Family Dollar: freaky Amerikaanse snacks, zure worst en beef jerky:
Vandaag van Ucross naar Yellowstone gereden. We zijn bovenlangs via Montana gegaan, waar je tax-free kunt winkelen. Montana noemen ze The Big Sky State, waarschijnlijk omdat je er alleen maar gras en lucht ziet. Er is werkelijk niks te zien langs de snelweg. Hier kunnen ze zo een paar miljoen vluchtelingen opvangen...
Naarmate we dichter bij Yellowstone kwamen werd het landschap mooier. Heuvels werden bergen. Onvoorstelbaar als je ziet hoe wijds het hier is, dat er vroeger coywbows op paarden zulke afstanden aflegden. Ik zou al te lui zijn om een paar dagen naar de bank te reizen, laat staan om 'm te beroven.
In Yellowstone slapen we in een Pioneer Cabin. Ik had verwacht dat het heel erg back to basic zou zijn, maar het viel mee:
's middags zijn we nog een stukje door het park gereden. Bisons liggen hier gewoon langs de weg te chillen. Park rangers in de buurt om de toeristen een beetje op afstand te houden:
De Hary Rapids, een stukje rivier waar je in juni en juli zalmen omhoog kunt zien zwemmen:
Yellowstone hangt van vulkanische activiteit aan elkaar. De Mud Volcano spoot in 1870 modder tot in de boomtoppen. Nu is het een bubbelende modderpoel. Het hele gebied ruikt naar rotte eieren:
De Dragon's Mouth Spring. Je hoort de hele tijd een grommend geluid, alsof er een draak in een grot verstopt zit:
Rondom de Mud Volcano Area:
Een paar honderd meter verder ligt de Sulphur Calron. Deze modderpoel is 10x zuurder dan citroensap en een van de meest actieve gebieden van de Yellowstone vulkaan:
We zijn nog een klein stukje verder gereden naar Hayden Valley, tot we in een file kwamen, omdat er een bison op de weg liep:
Hayden Valley, waar je aan het begin en eind van de dag wild kunt zien:
's avonds hebben we nog een tijdje in de Lake Lodge Lobby gezeten. Je hebt hier nauwelijks internet, dus iedereen is een boekje aan het lezen of spelletjes aan het spelen:
Het was hier vannacht 3 graden en we waren vergeten de kachel aan te doen. Dus dat was redelijk kou lijden in de cabin. Aangezien we vroeg wakker waren zijn we maar meteen gaan rondrijden. Om een uur of 7 zaten we in de auto...
Het was overal nog wat mistig, dus dat was wel mooi om te zien:
Ook in alle vroegte steken de bisons hier vrolijk de weg over...
... of lopen een stukje met je mee langs de weg:
We hebben eerst de South Rim Drive gereden, met aan het eind Artist Point met uitzicht op de 93 meter hoge Lower Falls:
Daarna zijn we de North Rim Drive opgereden. Je hebt hier mooi uitzicht op de Grand Canyon of Yellowstone. De canyon is 40 kilometer lang en de hoogte varieert van 250 tot 400 meter:
Tower Falls, een van de vele watervallen in Yellowstone:
Bij Calcite Springs Overlook heb je uitzicht op de snelstromende rivier:
Op weg naar Lamar Valley liepen er Big Horn Sheep over de weg:
Floating Island Lake:
Rond de middag zijn we naar Mammoth Springs gegaan. Er borrelt hier warm water uit de grond omhoog.
Vanaf een afstand leek het eerst alsof er nog sneeuw op de bergen lag:
Het water lost de kalk in de grond op en neemt het mee naar boven:
Bovenaan Mammoth Hot Springs kon je nog een korte loop met de auto rijden. Hier was minder te zien dan op de boardwalk die beneden was aan gelegd, maar toch ook wel mooi:
De Roaring Mountain, waar de hele dag door stoom wordt afgeblazen. In de 1800's kon je de berg 4 mijl verderop nog horen:
Aan het eind van de middag kwamen we bij het Norris Geyser Basin. Bij de Back Basin kan je verschillende geysers en vulkanische poeltjes zien, zoals de Emerald Spring, zie er mooi uit ziet, maar verschrikkelijk stinkt:
De Steamboat Geyser schijnt de hoogste Geyser van Yellowstone te zijn en 120 meter hoog te spuiten. Een probleempje, de tijd tussen erupties kan 4 dagen tot 50 jaar zijn. Helaas, dit was alles wat we te zien kregen:
Cistern Spring, de kleuren komen van verschillende algen en bacteriën.
De Minute Geyser, die door de eerste bezoekers van het park vol stenen is gegooid. Uiteindelijk heeft hij een andere weg gevonden, maar de uitbarstingen zijn niet zo vaak meer als voorheen:
Een eekhoorntje tussendoor:
In een ander deel van de Norris Geyser kun je over een boardwalk door Porcelain Basin lopen:
Het pad is een meter of 600 lang...
De naam dankt het aan de verschillende kleuren water die je hier overal ziet:
Morgen verhuizen we naar de Old Faithful Lodge in het zuiden van het park. Je daar bij de Old Faithful Geyser: een van de bekendste geysers van Yellowstone.
Dag 17 - Yellowstone
Vandaag zijn we om 8 uur vertrokken bij de Lake Lodge. Het is nog lekker rustig in het park omdat veel mensen in de dorpjes er net buiten slapen. Het eerste uur rij je dus nog redelijk 'alleen' rond. Op een veldje langs de weg stonden wat Elk te grazen:
Op weg naar Old Faithful kom je langs een aantal anders geysers. Beryl Spring, naar de edelsteen met dezelfde kleur. Het water is rond de 88 graden en daarmee een van de heetste van Yellowstone:
De Gibbon Falls. De 8 kilometer lange weg ernaartoe hebben ze in 1928 in 118 dagen aangelegd. In 1928 reden er gemiddeld 763 auto's over de weg in de zomer. In juli 1996 reden er 6689 overheen:
Het Lower Geyser Basin, met een 800 meter lange boardwalk tussen de geyser, hotsprings en moddervelden door.
Mooie kleuren bij een hotspring:
De Fountain Paint Pot. Een bubbelende modderpoel van vulkanische gassen, die er inderdaad uit ziet als een dikke verfbrij:
Vlak achter de Lower Geyser Basin kun je een kort rondje rijden: de Firehole Lake Drive, die langs de Firehole Spring komt:
De Great Fountain Geyser, die net zo'n beetje begon toen we aankwamen. Helaas was er niet veel meer van te zien dan een gigantische lading stoom. Na een tijdje kwam dat als een regen op je neer:
De White Dome Geyser is een van de grootste Cone Geysers in Yellowstone. Het water komt er uit via een smal kanaal, in plaats van een grotere poel. De fontein is daardoor smaller en beter zichtbaar:
Bij het Midway Geyser Basin kun je opnieuw een 800 meter trail lopen. Langs de Opal Pool:
En de Excelsior Geyser, ontstaan door een aantal grote vulkaanuitbarstingen.
De mooiste hotspring is de Grand Prismatic Spring. Hier kun je een 2 kilometer lang pad voor volgen, zodat je er van bovenaf op kunt kijken. Een hotspring onderaan het pad naar boven:
Grand Prismatic Spring:
De poel is 61 meter breed en het water heeft een temperatuur van 70 graden. Diep onder de oppervlakte wordt het water verwarmd door een actieve vulkaan:
De volgende geyserstop, Black Sand Basin, dankt zijn naar aan het zwarte vulkaanzand dat overal ligt. Oranje, groen en andere kleuren worden veroorzaakt door de mirco organismen die in de bron leven.
De Cliff Geyser, die elke paar minuten begint te spuiten:
Sunset Lake, naar de mooie kleuren die het heeft:
Een mooi veldje, bij Black Sand Basin:
De Emerald Pool, je zou er zo een duik in willen nemen!
Dit was een klein geysertje, maar hij maakte aardig wat herrie. Je stond er vrij dicht bij en het leek er even op dat we dat kokend water over ons heen zouden krijgen:
Rond een uur of twee waren we bij de Old Faithful Lodge. We konden al wel inchecken, maar de kamer was pas late beschikbaar. We zijn toen eerst gaan kijken bij de Old Faithful Inn. Dit hotel is meer dan 100 jaar oud en uit hout en stenen gebouwd. Het is een meter of 30 hoog en gemaakt van bomen uit de omgeving. De eerste 35 jaar hebben ze de bast op de bomen laten zitten. Een indrukwekkende lobby, met openhaard:
De Old Faithful Geyser, de bekendste van Yellowstone, doet al jarenlang elke anderhalf uur zijn trucje. Dit keer met een mooie regenboog:
De Lion Geyser Group, die vlak achter Old Faithful Ligt:
We hebben een Frontier Cabin geboekt. Dit zijn de oudere cabins, maar ze hebben ze kort geleden wat opgeknapt. Ziet er beter uit dan verwacht. En, als we de deur uit stappen kunnen we de Old Faithful Geyser zien:
Rond zonsondergang zijn we nog een keer gaan kijken:
Een mooie afsluiting van een laatste dag in Yellowstone:
Vanochtend vroeg zijn we nog een keer naar Old Faithful gaan kijken. Wel mooi als je hier slaapt, dan sta je er met een man of 10 in de ochtend... om kwart voor zeven...
Daarna zijn we over de Geyser Hill gelopen. Dit is een paar kilometer lange route over een houten boardwalk die je langs verschillende hot springs en geysers brengt:
Rond een uur of negen zijn we de auto ingesprongen. Op weg naar Grand Teton, maar eerst nog even kijken bij het West Thumb Geyser Basin. Ze hebben hier een paar mooie hot springs, de Bluebell Pool:
West Thumb ligt aan Yellowstone Lake, maar het deel hier is een stuk dieper dan de rest van Yellowstone lake. Waarschijnlijk heeft hier 125.000 jaar geleden een grote uitbarsting plaatsgevonden. Je ziet er de overblijfselen nog van:
's ochtends vroeg zijn er al mensen aan het kanovaren:
De Abyss:
Vlak voor we het park uit kwamen reden we over de Continental Divide. Deze bergkam fungeert als waterscheiding en scheidt de rivieren die uitkomen in de Grote Oceaan van rivieren die uitkomen in de Atlantische Oceaan:
Rond de middag kwamen we aan in Grand Teton. We zijn eerst even gaan kijken bij Colter Bar Marina:
Na het inchecken zijn we richting Jenny Lake gereden. Onderweg kom je langs de Jackson Lake Dam:
Bij Jenny Lake, met op de achtergrond de Grand Tetons:
We zijn met de shuttleboot Jenny Lake overgestoken. Een ritje van 10 minuten, maar wel leuk om te doen en het scheelt 3 kilometer lopen:
Vlak voordat we aanlegden was er aan de rand van het water een eland te zien:
We hebben een wandeling van een kilometer of twee gemaakt naar de Hidden Falls. Het is hier nog steeds vrij warm, dus dat viel nog niet mee...
... maar we hebben het gered:
's avonds hebben we op ons balkon geprobeerd wat wild te spotten. Wel wat herten gezien...
... maar helaas nog steeds geen beer.
We hebben vandaag een rondje via Highway 89 door Grand Teton gereden. Op de Snake River zijn ze met bootjes in de weer:
De Cunningham Cabin Historic Site, waar een oude blokhut uit de 1800's staat.
De Snake River Overlook. De rivier is meer dan 1600 kilometer langs en loopt van Yellowstone naar de Pacific Ocean:
Schwabacher Landing, een van de mooiste viewpoints van Grand Teton:
Bij Blacktail Ponds Overlook zagen we een Eland:
Later kwam er nog een kleintje bij:
Aan het eind van de middag zijn we bij de Chapel of The Sacred Heart gaan kijken. Een leuk kapelletje in het bos, maar hij was gesloten omdat vleermuizen de boel onder hadden gescheten:
Nog een keer naar de zonsondergang kijken, en dan zit het erop in Grand Teton:
Morgen gaan we terug naar Salt Lake City. Hopelijk niet teveel van dit soort "kampeerders" op de weg:
Vanochtend zijn we rond half zeven vertrokken bij de Jackson Lake Lodge. Toen we net een paar kilometer op weg waren werden we gestopt door een ranger die op de weg stond. Naast een een auto met knipperende alarmlichten: "jullie zijn net langs een zwarte beer gereden". We hadden het zelf niet een gezien. Snel de auto gestopt, uitgestapt en een foto gemaakt:
Dat uitstappen werd niet gewaardeerd. Dus braaf weer ingestapt terwijl de ranger de beer het bos probeerde in te jagen. Wel mooi om mee te maken, want ik zat al 5 dagen te hopen dat we een beer zouden zien!
Een paar honderd meter stonden er weer mensen stil. Dit keer voor een hert, ook mooi:
We zijn een beetje via de binnendoorwegen naar Salt Lake City toe gereden. Door Jackson Hole, waar op elk van de vier hoeken van de Town Square een boog van ongeveer 2000 geweien staat:
In het dorpje Afton hebben ze de grootste elkhorn boog, gemaakt van 3000 geweien, over Highway 89 heen:
In alle dorpjes hier hebben ze houten (of namaak) dierenbeelden staan:
Bij de ingang van de lokale supermarkt:
Paris, een dorpje dat in 1863 is gesticht toen er 30 mormoonse families gingen wonen. Ze dachten tot 1872 dat ze in Utah waren, totdat iemand ze vertelde dat het dorpje bij Idaho hoorde. De tabernacle is gebouwd tussen 1884 en 1889:
Garden City in Utah staat bekend om de frambozenshakes die ze er verkopen. Maar schijnbaar was het seizoen voorbij, want 3 van de 4 winkeltjes waren inmiddels gesloten. Gelukkig was er dus nog 1 open:
Eenmaal in Salt Lake City zijn we naar het Utah State Capitol gereden. Het is gebouwd in 1912 en onlangs voor $260.000.000 gerestaureerd:
Het Mormon Battalion Monument, ter nagedachtenis van de 500 mormonen die in de Mexicaanse oorlog hebben gevochten:
Een Buffalobeeld bij het State Capitol:
Maandag is het Labor Day hier...
's avonds hebben we een rondje door de buurt gemaakt. Het "Point of View" kunstwerk, met meer dan 150 verkeersborden. De hoop was dat toeristen hiermee op de foto zouden gaan. Dat is dus deels gelukt:
Het Walker Center was toen het in 1912 gebouwd werd met 67 meter het hoogste gebouw tussen Chicago en San Francisco. De lampen op het dak geven met kleuren het weerbericht aan. Blauw: strakblauwe lucht!
De Salt Lake Temple:
Omdat we pas om drie uur vliegen hebben we nog een ochtendje in Salt Lake. Vanaf het LDS Office Building heb je een mooi uitzicht over de stad. En het is nog gratis ook. Op weg naar boven krijg je een kort verhaaltje over de kerk en de schilderijen aan de muur:
Maar dan is het vrij snel met de ligt naar de 26e verdieping van het 128 meter hoge gebouw:
Bovenop alle tempels staat een beeld van Angel Moroni, die naar het oosten kijkt:
De tekst op de Salt Lake Temple:
Indianen in het straatbeeld van Utah. Benieuwd of dat nog wel mag, of dat binnenkort alle lantaarnpalen vervangen moeten worden.
Een beeld van een astronaut op een lantaarnpaal. Het weegt zo'n 200 kilo maar lijkt te zweven:
Rond 12 uur zijn we naar het vliegveld gegaan... Drie weken USA zijn voorbijgevlogen!
We zitten nu op 33 staten... Op naar de volgende vakantie:
